Μικρό παιδί ήμουν, και θυμάμαι που σκεφτόμουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι η εσωτερική γαλήνη. Και σήμερα, στα 36 μου, αυτή είναι πλέον, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα, η προτεραιότητα στη ζωή μου: Να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο και πιο συχνά γαλήνια. Γιατί τότε είναι που είμαι σε άμεση επαφή με τον αληθινό μου εαυτό, τότε νιώθω ισορροπημένη και ικανή να δώσω τα δώρα μου στους ανθρώπους και στον κόσμο γύρω μου.
Ωραία μας τα λες, θα μου πείτε. Αλλά πως το πετυχαίνεις αυτό, με τον τρόπο ζωής που ζούμε; Που τρέχουμε όλη μέρα, που πιεζόμαστε από παντού, που περνάμε δύσκολα και δε βλέπουμε φως στο τούνελ; Πως μπορούμε να αγγίξουμε τη γαλήνη, και να βρούμε την πολυπόθητη ισορροπία που τόσο μας λείπει, σε όλους μας;
Κι όμως, υπάρχει τρόπος, και μάλιστα απλός:
Να κάνεις ένα πράγμα τη φορά.
- Ξεπλένεις μαρούλια για τη σαλάτα; Κάνεις μόνο αυτό, δεν μαγειρεύεις παράλληλα, ούτε μιλάς στο τηλέφωνο. Πλένεις τα μαρούλια, νιώθεις το τρεχούμενο νερό στα χέρια σου, την υφή από τα τρυφερά φύλλα. Και δε σκέφτεσαι τίποτε άλλο. Αδειάζεις το μυαλό, και το γεμίζεις μόνο με μαρούλια.
- Οδηγείς; Κοιτάς τη διαδρομή και εστιάζεις μόνο στην οδήγηση. Δε μιλάς στο κινητό, δε σκέφτεσαι τα προβλήματά σου. Παρατηρείς το δρόμο και τα αυτοκίνητα, και μόνο αυτό. Δοκίμασε κιόλας να ξεκλέβεις με προσοχή ματιές προς τα δέντρα και τον ουρανό: η ζωή είναι πολύ πιο όμορφη και σημαντική από τις κατασκευασμένες απ’ το μυαλό, και συχνά ανυπόστατες, ανησυχίες σου.
- Δουλεύεις; Δε μιλάς σε 2 γραμμές παράλληλα, ούτε στήνεις 3 projects την ίδια στιγμή, ενώ έχεις και τα social media ανοιχτά να τα κρυφοκοιτάζεις. Εστιάζεις σε ένα πράγμα τη φορά. Έτσι είσαι και πιο αποδοτικός, αλλά και πιο ήρεμος και ισορροπημένος, ακόμα κι αν όλα και όλοι γύρω σου βαράνε κόκκινο.
- Διαβάζεις παραμύθι στο μικρό σου παιδί; Είσαι εκεί και μόνο εκεί. Δε σκέφτεσαι το πλυντήριο που περιμένει να απλωθεί, ούτε τη δουλειά που πρέπει μετά να τελειώσεις στον υπολογιστή. Διαβάζεις την ιστορία, αγγίζεις απαλά το χαρτί, ακούς τις λέξεις, ενώ αγκαλιάζεις το παιδί σου και νιώθεις τα δυό κορμιά σας να ενώνονται ζεστά, μες στην αγάπη. Κι αυτό ακριβώς, το να είσαι εκεί 100%, είναι ό,τι πιο σημαντικό θα κάνεις ποτέ για το παιδί σου, αλλά και για κάθε άνθρωπο που θα βρεθεί στο δρόμο σου.
Δεν είναι εύκολο. Είναι μια άσκηση καθημερινή, που εγώ την κάνω εδώ και λίγο καιρό, αλλά έχω δει βελτίωση. Στην αρχή πιεζόμουν πολύ να μη σκέφτομαι τη δουλειά όταν είμαι με το παιδί, ή να μη σκέφτομαι τα ζόρια μου ενώ μαγείρευα. Όμως σιγά-σιγά, με μεθοδικότητα και επιμονή, άρχισα πια να αδειάζω το μυαλό μου πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, με αποτέλεσμα να βιώνω τη ζωή μου πατώντας πάνω σε ένα στέρεο πέπλο γαλήνης και ηρεμίας.
Οι λίστες έχουν μικρύνει βέβαια, διεκπεραιώνω λιγότερα πράγματα απ’ ότι παλιότερα, αλλά αυτά που κάνω, τα κάνω συνειδητά, με ηρεμία και αγάπη. Και τα εύκολα, και τα δύσκολα. Κι έτσι η ζωή αποκτά άλλο νόημα, η γαλήνη που διακατέχει την ψυχή μου περνά και στο φαγητό, και στην οδήγηση, και στο παιδί μου, και στους γύρω μου.
Τι νόημα έχει να κάνεις πολλά, αν δεν είσαι σε σύνδεση με τον εαυτό σου; Αυτό σκέφτηκα μια μέρα, μπουχτισμένη από την πίεση της καθημερινότητας. Εκείνη η μέρα, λίγους μήνες πριν, ήταν η αρχή της καινούριας μου ζωής. Ήταν η δική μου στιγμή της επανένωσης με τον αληθινό μου εαυτό. Για τον καθένα μας αυτή η στιγμή είναι διαφορετική, και θα ‘ρθει όταν είναι η ώρα της να ‘ρθει.
Κι όταν έρθει αυτή η στιγμή, εύχομαι να ‘μαστε εκεί. Να μην την αγνοήσουμε μέσα στη βαβούρα της διεκπεραιωτικής καθημερινότητας που βαφτίσαμε ζωή.
Εύχομαι να αρπάξουμε αυτή τη μικρή στιγμή, και βήμα-βήμα να έρθουμε όλοι πιο κοντά και να ζήσουμε ουσιαστικά.
Για να φέρουμε στην επιφάνεια τους αληθινούς μας εαυτούς, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, και να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο.